Nog even over bomen en vooral over kappen van bomen. Voor veel Hoekschewaarders de schrik van hun leven. Zoveel bomen gekapt voor door weinigen gewenste windmolens of voor een natuurbegraafplaats. De natuurbegraafplaats krijgt weinig kritiek, behalve dan die bomen. Dat wel. Was dat echt nodig? Waren zoveel bomen ziek? Zijn de kappers echt helemaal ‘los’ gegaan? Waren ontwikkelaars en grondeigenaar niet echt geïnteresseerd in een bos, nota bene deels spontaan gegroeid.
Ook bij vrijwilligers HWL, die in bomen klimmen om roofvogels te monitoren of door het struikgewas kruipen om paddenstoelen, kruiden en bloemen te determineren of ’s ochtends in alle vroegte genieten van de zangvogels rond het Mollenwater, sloeg de schrik toe. Zelfs voor het kleine groepje vrijwilligers dat zich van meet af aan heeft bemoeid met de verwachte schade. Ook voor hen was het schrikken. Ondanks de zorgvuldigheid waarmee bomen werden gemerkt voor blijven of voor kappen
Door sommige boswandelaars werd betwijfeld of het waar was, dat zoveel bomen zo ziek waren. Was het niet meer een smoes van kaplustige houthakkers? ‘Kenners’ van bomen’ merkten op dat veel van die gekapte boomstammen een volmaakt gezonde indruk maakten, dus wat nou ziek! Maar de echte deskundigen hadden al eerder geconstateerd, dat kijken naar het wortelgestel en de staat van bast en schors veel meer informatie geeft over of een boom wel of niet gezond was. En dat nog los van de stakerigheid met een kleine bladkruin bovenop.
Ja, dan weet je dat veel bomen ziek zijn en alleen niet omvallen omdat de gezonde buurman hen liefdevol blijft ondersteunen. Zeker, er zijn ook fouten gemaakt. Soms keek de kapper niet op een boompje meer of minder en bleek de naam ‘Bosweg’ letterlijk de beste naam voor het voormalige pad.
En nu, is het nu hoofd in de schoot en complete treurnis of kijken we daar als HWL-ers toch iets anders tegen aan. Vanaf het eerste moment hebben we druk uitgeoefend op de plannenmakers om direct na te denken over herstel en verbetering. Lang niet alles kan hersteld worden. De ruimtevretende weg voor onderhoud van de turbines blijft ook na de bouw bestaan. Veiligheidsmaatregelen veroorzaken blijvend kwaliteitsverlies. Maar wat we winnen is de afspraak voor vestiging van een beter bosklimaat en bosbeheer, een combinatie van natuur en recreatief gebruik, veel meer aandacht voor de biodiversiteit.
Hoe dat te bereiken? Bijvoorbeeld door het verbeteren van de waterhuishouding, waardoor sommige delen blijvend natter zijn, door het bouwen van een zwaluwwand en een vogelkijkscherm, door de recreatieve wandelaar een uitzicht over de Oude Maas te bieden, door een verdeling tussen wandelgebied en rustgebied te maken. Totaal 12 ‘kapstokken’ waaraan de maatregelen zijn opgehangen.
Niet van vandaag of morgen. Groeien vraagt tijd. Ondanks de ruime schade verwachten we op termijn verbetering, zeker als dit later gecombineerd kan worden met meer bos in de Buitenzomerlanden