Nieuw op deze site! Een serie verhalen van bijzondere ontmoetingen waarin Anita van Bruggen je meeneemt in het leven van een Hoeksche Waarder.
Wie heel erg vroeg uit de veren is in Oud-Beijerland zou zomaar eens Patricia van de Velde tegen kunnen komen. Haar open hart en de liefde voor het welzijn van dieren is voelbaar. Een prachtig mens met een grote passie! Elke ochtend in alle vroegte, zeven dagen in de week, gaat zij op pad!
Ik had het voorrecht haar te mogen interviewen en was zeer onder de indruk!
Anita van Bruggen-Knape
Vlaanderen
âIk kom uit Vlaanderen en woon inmiddels al heel wat jaartjes in Nederland. De wielersport heeft mij hier gebracht. 35 jaar geleden fietste ik mijn huidige echtgenoot achterna. Een fervent wielrenner uit Holland die ik weleens beter wilde leren kennen. En dat lukte! Er waren veel raakvlakken en de romance bloeide. Later zijn we getrouwd en kregen een zoon, Jeroen die net zoals zijn vader hoog in de ranglijst van de wielersport te vinden was. Helaas kwam daar abrupt een einde aan! Door een ongelukkige val met zijn fiets op een crossbaan belandde hij in het ziekenhuis. De eerste dagen op de intensive care. Dat was heel heftig! Hij was zo hard op zijn hoofd terecht gekomen dat zijn hypofysen waren beschadigd. Zelf kon hij zich niets meer herinneren van het ongeluk. Hij is nooit meer de oude geworden en moest noodgedwongen zijn fiets aan de kant zetten.
Zelf heb ik op een gegeven moment door allerlei blessures ook moeten stoppen met de wedstrijdsport. Mijn man fietste nog veel en was vaak van huis. En daar zat ik dan in mijn eentje in een vreemd land. Ik heb erg moeten wennen en ben baantjes gaan zoeken. Heb een tijd gewerkt als facilitair medewerkster. Ik moest wat! Thuis zitten was geen optie!
Door artrose aan mijn handen kon ik op een gegeven moment mijn werk niet meer verrichten waardoor ik op straat kwam te staan.â
Eendenkinderen
âEen grote passie vult mijn leven, dat zijn mijn eendenkinderen! Al heel lang trok ik mij het lot aan van de muskuseenden hier in Oud-Beijerland. Ze zorgden voor veel overlast. Daardoor liet de gemeente ieder jaar een groep van de eenden weghalen door een bedrijf. Ze gingen naar de groothandel in Stolwijk. De vrouwtjes heb ik wel terug gezien, de mannetjes niet.â
Nestbeheer
âIk ben met de gemeente gaan praten en vertelde dat ik een andere oplossing in het vizier had namelijk :ânestbeheerâ. Men stond daar heel sceptisch tegenover! Iets in de trant van een zweverig voorstel! âOké Patricia we geven je het voordeel van de twijfel, je krijgt een jaar de kans! Bewijs je maar, het gaat je vast niet lukken!â is wat ik te horen kreeg. Hierdoor ontwikkelde ik een enorme drive en ging ervoor! Kreeg een klein budget tot mijn beschikking, met name voor het voer, en twee wijken onder mijn hoede!
Dagelijks doe ik mijn ronde! Voor dag en dauw sta ik op om de populatie tegen te gaan. Ik weet precies waar de eenden zitten en/of ze een nest hebben. Ze kennen mij en ik hen. Ik weet hun gedrag en heb een sterke band met ze. Sommige heb ik zelfs een naam gegeven.
Ik ga zo vroeg op pad om geen overlast te bezorgen. Er bestaat een kans dat de eenden gaan vliegen als ze mij zien, dat kan gevaar opleveren voor hen en voor het verkeer.
Ik weet waar de nesten zijn, leid de broedse eend af met het eten, hierdoor komt ze van het nest waardoor ik de bevruchte eieren kan vervangen.
3000 eieren
âNa een jaar kon ik de gemeente vertellen dat ik 3000 bevruchte eieren had weggehaald. Mijn missie was geslaagd! Men was zeer onder de indruk! De gemeenteraad kwam erbij en ook diverse politieke partijen gingen zich ermee bemoeien. Ik kreeg er nog een wijk bij. Wat jammer is dat ik het met hetzelfde budget moest doen! Dat is soms lastig! In deze wijk heb ik met regelmaat te maken met gewonden eenden door hondenbeten waardoor ik een dierenarts moet inschakelen. Ik sta in nauw contact met hen, zij staan altijd voor me klaar! Een klein gedeelte, bijvoorbeeld medicijnen, moet worden betaald.
Het maakt me erg verdrietig wanneer mensen één van de eenden gewond achterlaten. Het is hier goed raak de laatste weken. Onlangs heb ik mijn lievelingseend in moeten laten slapen. Hij was er slecht aan toe! Gepakt door een loslopende hond! Ik noemde hem oogje. Hij was namelijk blind aan een oog. Ik heb er niet van kunnen slapen. Nog geen twee dagen later had ik weer een gehavende eend in mijn handen. Deze was de dag ervoor gebeten. Het had daar al 12 uur gelegen. Zo sneu! Ik vraag de mensen dan ook mij te waarschuwen als ze zien wanneer hun hond achter een eend aan zit. Nu heeft het arme beestje heel lang onnodig moeten lijden! Ook kunnen zij altijd de dierenambulance bellen, zij kennen mij en zullen mij waarschuwen. Ik ben dag en nacht bereikbaar als het om de eenden gaat.â
Groenvoorziening
âOok met de groenvoorziening sta ik in contact. Sommige struiken mogen niet te laag gesnoeid worden. De broedse eenden moeten niet te zien zijn.
En zelfs de politie weet wie ik ben en het belangrijkste: wat ik doe! Mijn eerste contact met hen was hilarisch. Ik zat samen met Marsha -een lieve dame die mij soms bijstaat- op een winterse dag in de bosjes met een zaklantaarn op zoek naar een nest. -De muskuseend heeft gemiddeld zes nesten, dat gaat het hele jaar door!- Geef dan maar eens uitleg wat je aan het doen bent!â
Huisdieren
“Zeven eenden, zes vrouwtjes en een mannetje, behoren buiten de 2 poezen tot onze huisdieren. Ik nam ze mee uit een park. Ze waren er slecht aan toe! In deze tijd is mijn liefde eigenlijk voor de eenden begonnen!”
Een speciekuip doet dienst als vijvertje! Je zult ze daar niet veel in vinden. Het zijn namelijk boomeenden! Van oorsprong komen ze uit Zuid America .Via VOC schepen zijn ze over de hele wereld vervoerd. Je kunt ze zelfs vinden op schilderijen uit 1700.
Ze zijn hier in Oud Beyerland terecht gekomen doordat iemand een tuintje had aan de rand van het park de Laning, wat toen alleen nog maar land was , en eenden hield
Buiten dit alles heb ik ook de zorg van de dieren in de binnentuin van verzorgingshuis de Rembrandt. Ik kom daar twee keer per dag.â
De wereld veranderen
âAls ik de wereld zou kunnen veranderen dan zou ik alle wapens weg laten halen, al die oorlogen heeft geen zin, een compromis maken doet men niet. Waarom moet er zo verschrikkelijk veel leed zijn? Veel mensen hebben het goed, en toch wordt er zoveel uitgevochten om macht! Ik wordt daar erg verdrietig van.â
Rijk persoon
Of ik gelukkig ben? Jazeker! Ik ben een rijk persoon. Zeker niet in de zin van geld maar in levenservaring. Ik heb alles wat ik nodig heb om te kunnen leven.â
Met groot respect kijk ik terug op dit bijzondere interview en spreek mijn waardering uit naar Patricia voor het onbetaalbaar werk wat zij verricht. Een vrouw met eenvoud en toch heel rijk.
Anita