Interview met Henk Heikoop, voorzitter van SV Piershil (door Henk van den Heuvel)
Het Algemeen Dagblad kopte vorige week âSV Piershil staat op instortenâ. Moeten de leden zich zorgen maken?
Een voorbarige conclusie. Het feit dat 8 spelers als vriendenclub naar OSV vertrekt betekent uiteraard niet dat wij als vereniging verloren gaan. We betreuren hun vertrek ten zeerste, maar het is niet anders.
Hoe zie jij de huidige situatie rondom SV Piershil?
We zijn een kerngezonde vereniging. We hebben eigen vermogen en geen stuiver schuld. Binnen het bestuur zijn we er van overtuigd dat we volgend seizoen gewoon met een eerste, tweede en veteranenteam zullen starten.
Zonder een eerste elftal heb je uiteraard geen bestaansrecht.
Weinig. Want je komt inkomsten tekort om alles draaiende te houden. We gaan dat elftal dus opbouwen met jongens uit de buurt. Ook zullen Piershillenaars die waren uitgeweken terugkeren. En net als hun vader of opa spelen in Piershil 1. Het is voor de jeugd een prachtige kans om in een eerste elftal te spelen, op hoog niveau.
Terug naar de basis dus?
Zeker. Ooit zijn we een andere weg ingeslagen, dat heeft ons vele jaren meer dan acceptabel voetbal gebracht. Iedereen die daar aan heeft meegewerkt zijn we dankbaar. Noodgedwongen moeten we terug naar de basis. Maar dat hoeft helemaal niet erg te zijn. Dat is ook de reden dat ik terug ben gegaan in het bestuur. Wat we in het verleden hebben opgebouwd zullen we niet verloren laten gaan.
Je citaat over vertrekkende spelers vanwege het wegvallen van de betalingen viel niet in goede aarde.
Klopt, ik ben ook gebeld door hen. Zoiets komt nooit in de krant zoals je het hebt gezegd of bedoeld. De nuance ontbreekt. Deze jongens hebben zoveel jaar gespeeld hier, we zijn hen juist erg dankbaar voor wat ze voor onze club hebben betekend. Ik heb proberen aan te geven dat de basis waarop alles was gebaseerd, een welvarende businessclub, is weggevallen. Met alle logische gevolgen van dien.
Blijft een fusie wel actueel?
Uiteraard, of we willen of niet. Kijk naar het aantal leerlingen op de basisscholen in onze dorpen. Het is gewoon onvermijdelijk. In mijn ogen hebben we een prachtige kans laten lopen. Allemaal door een ongelukkige uitleg over de plannen en door sentimenten. Gezond verstand was bij onze fusiepartners wel degelijk aanwezig, helaas alleen bij een minderheid.
En nu?
Moeten we een stap terug doen. Helaas wat betreft het niveau. Maar zodra we een nieuw eerste elftal op de been hebben wordt het hier weer net zo gezellig als anders. Daar zijn we van overtuigd. Het bier zal dan weer net zo lekker smaken als anders.